Şirketler işine gelene demeç verebilir. Kendi istedikleri cevap ya da bilgi kitlesini kullanabilir. Özel olmanın getirdiği rahatlıktır bu. İnsanlar ona gönül koyarlar, gerekirse bir daha onların toplantılarına gitmez onların habererini görmezler.
Ama devlet böyle değildir. Devlet kamu yararına iş yapan bir mekanizmadır. Devlet büyük küçük, yanlı yansız, yandaş karşıt ayırdetmeyen bir kurumdur. Çünkü herkese ulaşmak gibi bir zorunluluğu vardır.
Devletimiz gündeme getirdiğimiz sansür konusunda bir cuma akşamı basın toplantısı düzenlemiş, buraya sadece beş gazeteyi çağırmıştır. Eğer gazeteciler devlet yetkilisini bir kenarda sıkıştırıp soru sorarlar ve cevaplarını alırlarsa bu gazetecilik başarısıdır ve kimse bunu eleştiremez.
Ama devlet kurumu, sadece beş gazeteciyi özel haber vermek için yemeğe davet ediyor ve onlara özel haber veriyorsa bu ayrımcılıktır, devlet memurunun görevini kötüye kullanmasıdır. İhalesiz mal alımı yapmasıyla, ihaleye sadece bir kurumu çağırmasıyla karşılaştırdığımızda hiçbir farkı yoktur.
Bizim resmi olarak gönderdiğimiz bilgi isteklerini kurum sorumlusu üstünden göndermemizi tavsiye ederken hemen o akşam toplantı düzenlemek “en hafif” söyleyişiyle “yanlıştır”.
