Kayıtlı Elektronik Posta (KEP) hizmeti, modern çağın getirdiği bir gereklilik. Birbiriyle haberleşen kişi ve kurumlar; yaptıkları haberleşmeyle ilgili göndermeleri arkadaşça bir yazışma olmaktan çıkarıp ağırlığı olan, delil yerine geçen ve zamanlaması yadsınamaz özel bir haberleşme aracı haline getirmek zorunda…
Devlet KEP sistemini bunun için kurdu. İçinde Türkiye Noterler Birliği’nin de bulunduğu üç hizmet sağlayıcıya inanılmaz kontrol ve denetlemeler şartıyla delil yerine geçen elektronik posta hizmeti sağlama yetkisi verdi. Bugün KEP hizmeti alan birine yine KEP kullanarak bir elektronik posta gönderdiğinizde siz, neredeyse noter kanalıyla bir bilgiyi kesinlik arzeder bir şekilde göndermiş oluyorsunuz. Karşı taraf almadım diyemiyor, bu tarihten önce gönderdin diyemiyor, ama içinde o bilgi senin söylediğin gibi değildi içinde şu eklenti yoktu diyemiyor.
Bu bakış açısıyla bu hizmetin neden ülkenin tüm şirketleri ve özellikle de devlet kurumları tarafından kullanılmadığını anlamak imkansız. Sadece kurumlar da değil… Ben bir KEP adresi alır ve kendime bir bilgiyi gönderirsem o bilgiyi noterden tasdik ettirmiş sayılıyorum. Diyelim ki bir şarkı yazdınız. Bunu kendinize göndermeniz durumunda neredeyse noterden elde edemeyeceğiniz derinlikte bir onay almış sayılıyorsunuz. Veya bir reklam metni… Veya bir roman, bir senaryo…
Peki neden yaygınlaşmıyor? Aynı internetin hikayesine benziyor KEP’in macerası. Ben uzaktan bakıp bu hizmeti bilince kesinlikle herkes tarafından kullanılması gerekliliğini görebiliyorum. Ama insanları bu gerekliliğe inandıracak kadar gereklilik yaratacak fırsat yok elimizde.
İşte bu noktada KEP’i önce devlet takmalı diyoruz. Peki devlet bu konuda nasıl adımlar atmalı? Buradan size e-devlet uygulamalarını hatırlatmak istiyorum. Devlet kimsenin kullanmadığı bir e-devlet yapısı kurdu. O da herkesin işine yarıyordu ama kullanma motivasyonu yoktu. Devlet dedi ki “eğer şunları yapmak istiyorsanız e-devlet zorunluluktur”… Böylece bir anda herkes mobil imza ve elektronik imza edindi ve bu işe girdi. Sadece iş adamlarını değil, devlet hastanelerinden sağlık randevusu almak reçete onaylatmak isteyen 60 yaş üstü bireysel kullanıcı bile elektronik imza sahibi oldu.
Yani olması gereken şey devletin bu işe önayak olması: Diyecek ki “devletle işi olan herkes bunları KEP üzerinden yapmalı”… İşte bu kadar. Ondan sonra herkes bunu en azından tek bir motivasyonuyla alacak ve sonra diyecek ki “bir dakika… bunu hazır almışken şunu da yapayım…” Sonrasında herkes birbirine anlatacak ve bu sistem yayılacak