Radikal’in ilk çıktığı zamanları hatırlıyorum. Yeni Yüzyıl ve benzeri gazetelerin yarattığı bir akımla popüler olmaya çalışmayacak, daha üst düzel bir kitleye hitabedecek bir gazete olarak konumlandı. İyi fikirdi. Ama bu gazeteler günün birinde kapanır, popüler olmayan her şey kaybolur dedi abilerimiz bize. Olur mu canım dedik. Önce 11 Haziran 1999 günü Yeni Yüzyıl kapandı, ardından da 21 Haziran 2014 itibarıyla Radikal…
Radikal artık internet üstünde yayın yapacağını duyurdu. Peki bu duyuru onların yaşamasını sağlayacak mı, yoksa biz gazeteyi kapattık deyip rezil olmamak için mi bunu yapıyorlar? Gelin konuyşu tartışmaya açalım…
- Gazetelerin kağıda basılanlarına internette dolaşanlarından daha çok güveniyorlar.
- Online gazeteler doğru haber değil hızlı haber verme kaygısı güdüyorlar.
- Haberi verdikten sonra hemen değiştirebiliyorlar oysa gazetelerda haberi bastığınızda kalır. O yüzden de daha çok özenirsiniz. İnternette özenilmiyor
- Gazeteyi satın alan temiz para bırakıyor. Ancak aynı parayı online reklamdan kazanabilmek için 3 bin kişiye göstermeniz gerekiyor haberi. Bu da tıklanabilmek için türlü maymunluklar yapmalarına neden oluyor (öyle bir yerine dövme yaptırdı ki…)
- Online gazetelerin daha az gelir elde etmesi, onların daha az çalıştırmasına, daha az adam çalıştırması daha çok çalan çırpan haberler yapılmasına neden oluyor. Gazeteciliğin parlak kağıtları burada dökülüyor işte…
- Radikal’i güzel gazete yapan unsurlar nedir? Genel yayın yönetmeni. Ne kadar maaş alıyordur Eyüp Can? 20 bin dolar mı? E o zaman sadece onun maaşını çıkarabilmek için bir ilanı 20 milyon kere göstermeniz lazım.
- Radikal’in bir sayfa ilanı ne kadardır? 10 bin dolar mı? E o ilanı telafi etmek için 10 milyon kez minik ilanlar göstereceksiniz.
- Bir de işin “hadi canım” diyleceğiniz yönleri var: PR ajansları online yayınları kağıt yayınların sonrasına atarlar. Cahildirler. Reklamverenler online yayınları kağıt gazetelerin sonrasına atarlar. Cahildirler. İnsanlar önce gazetelerde yazıları olsun isterler sonra online yayınlara giderler. Cahildirler.
- Çok cahilsiniz keşke ölseniz diyemezsiniz bütün bu kitlelere… Çünkü online yayınsınız… Yaşamanız gerekir.
Tüm gazetelerin kağıt üstünde yaşama ömrünün aslında çoktan bittiğini, gazete patronları da biliyor, gazeteciler de… Ama başbakana yaranmak için online mecralar yetmiyor. Sadece benim tanıdığım senelerdir yalama aşkıyla yanıp tutuşan adamlar en kötü kağıt gazetelerin geldiği seviyeye bile gelemediler. O yüzden de zarar marar bir süre daha yalama aşkıyla devam edecek kağıt gazeteler. Ama sonrası karanlık:
- Gazeteden aldığı parayı alabilecek mi online yayınlardaki gazeteciler?
- Daha çok araştırmaya vakti olabilecek mi?
- Daha ciddiyetli yazılar yazabilecek mi?
- Reklamcılar daha küçük organizasyonlar haline gelmiş online gazeteleri çıtır çıtır yiyebilecek mi?
- Reklamcıların gücü aynı zamanda şirketlerin gücü olarak editör takımına “oh bebeyim bu şirketin ürünleri bir harikaa” şeklinde yazılar yazdırabilecek mi?
Şimdilik sadece Radikal döndü online tarafa. Önce kadınlar ve çocuklar… Sonrasına bakacağız